niedziela, 31 grudnia 2023

Ostatni dzień 2023 roku. Czas na podsumowania

Właśnie minęło 12 miesięcy, 52 tygodni, 365 dni i 8 760 godzin 2023 roku. Co ciekawego, istotnego dla mnie się w nim wydarzyło?
Chyba było to wydarzenie z samej końcówki roku, kiedy to 5 grudnia w Światowy Dzień Wolontariatu, została doceniona moja aktywna działalność, którą dzieliłam się przez ostatnie dwadzieścia lat. Związane to było z uroczystościami dwudziestolecia Miejskiego Wolontariatu w Bydgoszczy, które w tym roku obchodzone były bardzo uroczyście w Teatrze Kameralnym w Bydgoszczy. Zostałam laureatką konkursu w kategorii „Wolontariat dorosłych”, odbierając uroczyście z rąk prezydenta Bydgoszczy statuetkę i tytuł „BYDGOSKIEJ WOLONTARIUSZKI ROKU 2023”. Kolejny ANIOŁ został dostawiony do mojej kolekcji, kolejna „cegiełka”, którą mogę przeznaczyć na kolejną publikację i chwila zadowolenia, że została zauważona i doceniona moja aktywność.

Z czego jestem najbardziej dumna? Chyba z tego, że w tym roku zrealizowałam kolejny etap swojego marzenia, opracowania tryptyku rodzinnego „Powrót do korzeni”. Małymi kroczkami, z roku na rok ale udaje się to realizować.

W 2022 roku wydałam książkę „Druhna Włodka, Włodzimiera”, były to wspomnienia o mojej Mamie, która była harcerką. W tym roku zebrałam artykuły i wspomnienia o mojej Babuni – Wandzie Dobaczewskiej. Dzięki Żnińskiemu Towarzystwu Kultury i dzięki honorowemu patronatowi Starostwa Żnińskiego, właśnie na koniec 2023 roku, ukazała się kolejna publikacja „Tobie Wando”. Mam nadzieję, że ostatnia publikacja z zaplanowanego tryptyku „Żywe drzewo Włodzimierza” uda się wydać w 2024 roku, a będą to wspomnienia o Włodzimierzu Korsaku. Kosztowało mnie to sporo pracy i szukania w dokumentach, wspomnieniach. Mam jednak nadzieję, że członkowie rodziny docenią tą pracę i pozostanie jakiś ślad dla przyszłego pokolenia. Jest to swoisty powrót do korzeni, który wprawdzie zajmował mi sporo czasu, ale też dawało sporo satysfakcji i zadowolenia.

Starałam się również nie zaniedbywać własnej twórczości i działalności.
Owocem tego jest publikacja wierszy w kilku almanachach 2023 roku i zbieranie ich do kolejnego wydawnictwa. Mam nadzieję, że w nadchodzącym 2024 roku uda się mi opublikować kolejny tomik poetycki. Tymczasem moje wiersze w tym roku ukazały się w publikacjach: „Ulotność chwili", Międzynarodowa Grupa Poetycka MANGO, Antologia Polsko-Niemiecka, 2023Krefeld, ISBN 978-83-965823-9-3, wiersze: Przypływ, Huragan, Do źródła s. 280-285, „Peron literacki", Antologia dla Filipka, Wydawnictwo KryWaj, Koszalin 2023, ISBN 978-83-67080-79-8, Moje wschody i zachody słońca s. 294/295 i notka s.443, „Poezja naszych dni" t. 5, wydawca: Borgis sp. z o.o. Warszawa 2023, ISBN 978-83-67642-57-6, wiersze: Saturn, Jak długo, Stary Rynek, W górach, s. 341-347 i w grudniowym „Pegazie Lubuskim" Czasopismo Literackie nr 4(95) 2023, WiMBP w Gorzowie Wielkopolskim i ZLP Oddział w Gorzowie Wlkp., ISSN 1732-1069, wiersze: Pajęczyna myśli, Jesienny dywan, Co las Ci powiedział, Okamgnienie, Światło a także artykuł „Szukał piękna w przyrodzie” - o Włodzimierzu Korsaku s. 97-103,

Z moich spotkań autorskich, też było kilka ciekawych, które warto odnotować. Tym bardziej, że zbliżam się do 200. spotkania, które planuję w Żninie, już na początku 2024 roku. Będzie to spotkanie jubileuszowe i dla mnie bardzo ważne „Moje decennia”, na które już nie mogę się doczekać.

Jakie ciekawe spotkania przeżyłam w 2023 roku?

- 21 marca Światowy Dzień Poezji, które zorganizowałam w Bibliotece na Osiedlu „Leśnym” w Bydgoszczy. Było to „poetyckie pranie”, gdzie każdy mógł wybrać sobie dowolny wiersz do zaprezentowania. Były również wspomnienia i przemyślenia związane z poezją. Sądząc po komentarzach, uczestnicy byli zadowoleni i zapamiętali dokładnie datę pierwszego dnia wiosny, jako święto poezji.

- 21 kwietnia w Światowy Dzień Książki, gdzie w Bibliotece na „Dworcowej”, w Bydgoszczy zaprezentowałam swoje ostatnie publikacje. Było to „Wiosenne migotanie słowem”, gdzie również udało mi się zaktywizować uczestników spotkania do czytania poezji. Podczas tego spotkania oficjalnie rozpoczęłam swój kolejny projekt literacki związany ze wspomnieniami o Włodzimierzu Korsaku.

- 23 maja 2023 (znamienna data) zostałam poproszona o poprowadzenie promocyjnego spotkania z Aliną Rzepecką i Jej ostatnim tomikiem „Bez lęku wysokości”, które odbyło się również w Bibliotece na „Dworcowej”. Muszę przyznać, że nie odbyło się ono całkowicie bez lęku. Musiałam połączyć prezentację muzyczną, słowną i operatorską (przez Janka).

- 13 czerwca Ogólnopolskie Święto Wolnych Książek, które w Bydgoszczy obchodziło swoją 20. edycję. Obchody były bardzo uroczyste, chociaż bez tradycyjnej honorowej salwy, która mogła wystraszyć młode łabędzie, które zagnieździły się na bydgoskiej Wyspie Młyńskiej. Zostałam zaproszona do zaprezentowania kilku swoich utworów.

W czerwcu rozpoczęły się również uroczystości związane z Bydgoskim Trójkątem Literacki, gdzie również zostałam zaproszona do udział w debacie „przy trójkątnym stole” Było to wielopłaszczyznowe spotkanie osób promujących literaturę w Bydgoszczy. Kilkudniowy program tegorocznego Bydgoskiego Trójkąta Literackiego był bardzo bogaty i ciekawy, obejmował kilkanaście spotkać z autorami i literatami. Muszę przyznać, że prawie we wszystkich udało mi się uczestniczyć. Zaraz potem odbyło się uroczyste podsumowanie kolejnej edycji Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. Wandy Dobaczewskiej „Na chwałę słońca”, którego po raz trzeci organizatorem była Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Bydgoszczy. Miło było mi uczestniczyć w tych uroczystościach, gdzie również po raz kolejny patronat objął Starosta Żnina.

Okres letni, to kolejne spotkania w Letnim Salonie Poetyckim, który w tym roku obchodził swój mały, pięcioletni jubileusz. W lipcu i sierpniu udało mi się na „tarasie słów” spotkać z kilkunastoma poetami, odbyło się 6 spotkań.

środa, 6 grudnia 2023

I jak nie wierzyć w św. Mikołaja?



Dzisiaj każdy zagląda do wypucowanych butów, czy coś zostawił tam święty Mikołaj.

Moje buty stoją równiutko i są pełne radości, zadowolenia i spełnienia. Nawet nie przypuszczałam, że tyle dobrych chwil spotka mnie w ostatnim czasie. Chociaż na chwilę zza chmur wyjrzało słońce i ogrzało moje serce.

- Wczoraj, 5 grudnia w Międzynarodowym Dniu Wolontariusza, zostałam „BYDGOSKĄ WOLONTARIUSZKĄ 2023”, laureatką w kat. Wolontariat Dorosły. Jest to tytuł nadany w jubileuszowej, dwudziestej edycji bydgoskiego konkursu.


„Ta piękna nagroda jest zwieńczeniem pracy, zaangażowania i najlepiej rozumianej bezinteresowości. Jest też ukoronowaniem szlachetnych wartości na dobrym przykładzie ich Ambasadorki” - tak napisano na dyplomie podpisanym przez Prezydenta Bydgoszczy Rafała Bruskiego i Przewodniczącą Rady Miasta Bydgoszczy Monikę Matowską.



To było miłe i bardzo energetyczne spotkanie z harcerzami i innymi wolontariuszami w gościnnych progach Teatru Kameralnego, zakończone spektaklem teatralnym „Adonis ma gościa”.

https://bydgoszcz.tvp.pl/74556761/bydgoski-wolontariusz-roku-2023?fbclid=IwAR3M2mg0LjiQKfee2QpP7hJHNufRF6FiFnhTtv6c_jgHad4LyLB6dJrceEU




- Właśnie dostałam potwierdzenie, że Starosta Żniński ob
jął Honorowym Patronatem wydanie mojej publikacji „Tobie Wando”, które zaplanowałam na koniec 2023 roku wspólnie ze Żnińskim Towarzystwem Kultury. Promocję zaplanowałam więc w żnińskiej książnicy na początku 2024 roku. Będzie to mój powrót na Pałuki. Już się cieszę!

W Żninie 3 grudnia, w kolejną rocznicę śmierci mojej Mamy „Druhny Włodki, Włodzimiery” udało się nam zawiesić krzyż harcerski na grobie. Obecni byli żnińscy harcerze, ale również harcerki seniorki, które jeszcze pamiętały mamę jako instruktorkę zachęcającą ich do pracy w szeregach ZHP. Były więc instruktorki ze Żnina, z Janowca, a także z Bydgoszczy z Instruktorskiego Kręgu Seniorek „Wędrowniczki po Zachodnim Stoku” im. Olgi i Andrzeja Małkowskich. Po uroczystościach na cmentarzu, rozgrzaliśmy się harcerką grochówką. 

Były to trzy, bardzo ważne dla mnie, grudniowe wydarzenia, które bardzo miło podsumowały mijający rok. Nie liczę już wielu spotkań wigilijnych, które w grudniu odbywają się we wszystkich organizacjach i stowarzyszeniach.

4 grudnia – spotkanie wigilijne w Polskim Związku Niewidomych i Dzień Osób Niepełnosprawnych obchodzony tym razem w Miejskim Centrum Kultury

5 grudnia Międzynarodowy Dzień Wolontariusza

6 grudnia Bydgoska Środa literacka

7 grudnia
otwarcie wystawy W Kujawsko-Pomorskim Centrum Kultury

8 grudnia święto i pieczenie pierników

10 grudnia – duszpasterstwo niewidomych

11 grudnia spotkanie opłatkowe w Szubinie z seniorami ZHP

12 grudnia spotkanie wigilijne w KiKu i w KPCK oraz harcerskie betlejemskie światło pokoju, w tym roku pod hasłem „Czyńmy Pokój

13 grudnia Salon Literacki Klubu Oriona

14 grudnia spotkanie w „M
odraczku”

15 grudnia wigilia naszego Kręgu, gdzie jestem organizatorką i przygotowuję scenariusz a po południu poetyckie spotkanie wigilijne w bibliotece na Leśnym

Jeszcze tylko 18 grudnia wigilia instruktorska z Hufca ZHP Bydgoszcz-Miasto

19 grudnia Klub Melomana i już przygotowania do rodzinnej wigilii i świąt Bożego Narodzenia.



sobota, 2 grudnia 2023

To już jutro

Zbliża się kolejna rocznica od kiedy zabrakło Mamy. Już 52 lata wspominam, pamiętam, czuwam.
Teraz przygotowuję się do tego, aby na grobie Mamy zawisł harcerski krzyż. Wszystko przygotowane i mam nadzieję, że nie zasypie śniegiem tak mocno byśmy nie mogli dojechać. Bądźmy dobrej myśli!
Wyruszamy jutro.





czwartek, 23 listopada 2023

23 LISTOPADA 2023

Dzisiaj kolejna (43) rocznica, kiedy odeszła Babunia Wanda. Właśnie dzisiaj finalizuję i wysyłam do druku wspomnienia o Babuni, które udaje mi się wydać przy współpracy ze Żninem. Bardzo się z tego cieszę. "TOBIE  WANDO" jest swoistym hołdem oddanym Pałukom. Teraz będę czekała na efekty. Jednak spokoju to nie będzie, już uzgadniam harcerski wyjazd na rocznicę śmierci mamy "DRUHNY WŁODKI, WŁODZIERY". No i rozpoczęte prace nad "ŻYWYM DRZEWEM WŁODZIMIERZA", który będzie finałem tego mojego rodzinnego tryptyku. Mam nadzieję, że uda mi się wszystko sfinalizować w 2024 roku, kiedy to minie stulecie od urodzin mojej mamy. Właśnie tak chciałabym zakończyć ten mój rodzinny tryptyk "POWRÓT DO KORZENI". Wiem, że jeszcze sporo pracy przede mną. Potem kolejne spotkania w Żninie, Bydgoszczy i w Gorzowie. Planować trzeba, a co uda się zrealizować zobaczymy.


Dwa dni temu właśnie wróciłam z Gorzowa. Kolejne ciekawe doświadczenie. Wspólne spotkanie z dyrektorem Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Z. Herberta w Gorzowie Wlkp. z Gorzowskim Oddziałem Związku Literatów Polskich. Połączenie mojej twórczości poetyckiej i wspomnień o dziadku Włodzimierzu Korsaku, o którym właśnie przygotowuję swoją kolejną publikację: "Żywe drzewo Włodzimierza". Spotkanie, czy wieczór autorski? Właściwie trudno mi to określić. Gorzów zawsze mnie zaskakuje i zadziwia. Miło, że zawsze ma się tam przyjaciół na których można liczyć i z którymi miło się spotkać. Dlaczego wydarzenie to miało miejsce właśnie 20 listopada? Myślę, że parę osób również wie dlaczego. Kilka fotek z tego wyjazdu a filmik w przygotowaniu.
Filmik gotowy! Można obejrzeć pod adresem: https://youtu.be/UhYpldcyR-o
Wspomnienia wnuczki o Wł. Korsaku





niedziela, 22 października 2023

Zajesieniło się

15 października 

przejdzie do historii

Jedno jest pewne! Naród się obudził! 

Świadczy o tym rekordowa frekwencja na wyborach.

Ten dzień zapewne zapamiętam, nie jako mój dzień urodzin, którego w tym roku nie bardzo miałam ochotę świętować, tylko jako coś dużo, dużo bardziej ważniejszego.


W tym zajesienieniu dużo się dzieje! 

Do Gorzowa na wystawę tym razem nie pojechaliśmy, reprezentował nas Jędrzej z Witkiem.
Planuję jeszcze jeden wyjazd do Gorzowa tej jesieni (20 listopada). Więc sporo tego.

Tymczasem jesteśmy po Zjeździe naszego Hufca ZHP, gdzie wybieraliśmy nowe władze. 
Zapowiada się nieźle, chociaż żal było starego składu, tyle dobrego i ciekawego udało się zrealizować.
Druhna Beata otrzymała zasłużone podziękowania i dobrze, że dalej została w Kadrze Hufca. Widząc zapał tych młodych aż serce rośnie. 
A starzy... na straży... na ściance





piątek, 13 października 2023

POŻEGNANIE LATA

Pożegnanie lata przy ognisku z harcerską piosenką na ustach i innymi atrakcjami ZIOŁOWEJ ORANŻERII. 

Bardzo klimatyczna zbiórka połączona z warsztatami zielarskimi. Własnoręcznie zrobionym kremem nagietkowym, leczniczą nalewką z nasturcji i innymi, cennymi przepisami. Najpierw podchody, by trafić. Potem gorąca kawa i placek domowy. Oczywiście, nie zabrakło życzeń urodzinowych dla kolejnej jubilatki, no i trochę pracy: krojenia, mieszania, zalewania, smakowania i smarowania. Nie wspomnę o wędrowaniu, podziwianiu i... śpiewaniu.

5 PAŹDZIERNIKA Bardzo miła uroczystość w Ogrodzie Edukacyjnym przy Gminnej Bibliotece Publicznej w Rogowie. Spotkały się dwie wnuczki, aby wraz z przedstawicielami władz oficjalnie odsłonić mural swoich dziadków.
Jest już filmik z odsłonięcia Muralu Wandy w Rogowie
https://www.youtube.com/watch?v=528UL5Ld0R4

Biblioteka w Rogowie o muralu
https://www.facebook.com/profile.php?id=100069280353595&locale=pl_PL

i relacja z odsłonięcia muralu z Wandą Dobaczewską i Feliksem Malinowskim w "Pałukach"
https://palukiznin.pl/artykul/wanda-dobaczewska-i-feliks/1184732.amp

Było to bardzo sympatyczne wydarzenie, nawet deszcz i silny wiatr nam nie przeszkodził. Byliśmy „po słonecznej stronie Pałuk” (tak mówi hasło Rogowa) i coś w tym jest! Jak mieszkańcy tego miasta wpadli na pomysł, aby zagospodarować zaniedbany teren przy Bibliotece i stworzyć z niego przepiękny ogród? Tego nie wiem. Trzeba jednak przyznać, że efekt wszystkich zaskoczył. 

W ogrodzie, który jest dziełem pracy wielu zaangażowanych ludzi, zawitała Wanda Dobaczewska i Feliks Malinowski na wspólnym muralu. Pomysł świetny tym bardziej, że Babunia Wanda w swoim żnińskim okresie, gdy często miała spotkania autorskie na Pałukach, jeździła wraz Feliksem Malinowski, który dopiero rozpoczynał swoją twórczą i aktywną drogę w Żninie. Była między nimi różnica pokoleń, ale bardzo się cenili i lubili. Podobnie było też dzisiaj, gdy bardzo sympatyczna wnuczka pana Feliksa opowiedziała kilka ciekawostek i wspomnień o swoim dziadku, który stał się legendą Żnina. Ja również zanurzyłam się we wspomnieniach, gdy zobaczyłam Wandę spoglądającą z muralu na kwitnący ogród. Bardzo dziękuję wszystkim organizatorom tego przedsięwzięcia. Jestem pod wielkim wrażeniem zapału i entuzjazmu jaki zobaczyłam i doświadczyłam. Tak, przypomniało mi się powiedzenie Babuni Wandy, „że nie ma rzeczy niemożliwych, są tylko trudne do zrobienia”. Dzisiejszy dzień, zostanie w moim sercu! Jesteście wspaniali, dziękuję!



No i już drugie urodziny Dyskusyjnego Klubu Książki Mówionej przy WiMBP w Bydgoszczy i przesłuchanych, przedyskutowanych ponad 30 książek. Pomysł się sprawdził i to cieszy. Dziękujemy!

 


sobota, 23 września 2023

Znamienna data

Bardzo się cieszę, że udało mi się być w Gorzowie, na cmentarzu zapalić symboliczne znicze i złożyć kwiaty na grobie dziadków. Pół wieku odkąd odeszli, a Gorzów Wielkopolski nadal pamięta. Dzięki życzliwości Muzeum mogliśmy przyjechać dzień wcześniej i mieć czas na spokojne pooddychanie miastem moich dziadków, miastem mojego urodzenia. Pospacerowałam sobie po Gorzowie, odwiedziłam znane mi miejsca z dzieciństwa. Zobaczyłam jak zmieniło się miasto w ostatnich latach.
W Kłodawskiej "Korsakówce" odbyło się uroczyste spotkanie, gdzie wspominano twórczość i działalność Włodzimierza Korsaka. Spotkanie zorganizowane było przez Nadleśnictwo Kłodawa i Muzeum Lubuskie im. Jana Dekerta w Gorzowie Wlkp. Miałam okazję podziękować w imieniu rodziny za te 50 lat pielęgnowania pamięci o naszym Dziadku. Nie zabrakło również moich wspomnień i wierszy poświęconych dziadkom.
Była to prawdziwie sentymentalna podróż i uczta dla ducha. Przepiękny wykład dr Renaty Janickiej-Szyszko z Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie "Wiódł głuszec swą czarującą pieśń..." ukazał nam językową kreację ptaków w wybranych utworach Włodzimierza Korsaka.

Uzmysłowił nam jaką autentyczną pasją Dziadziusia była przyroda i pisanie o niej. Pasję malarską udokumentowało i wzbogaciło Muzeum, prezentując ostatnio zakupione prace: dwa olejne obrazy z 1924 roku. Była to prawdziwa niespodzianka, ponieważ znaliśmy grafiki Włodzimierza, wiedząc że za farby olejne sięgał bardzo rzadko. Zadbane zbiory i materiały zebrane w "Korsakówce" ukazują cały dorobek twórczy Włodzimierza. Są pięknym przykładem jak można połączyć edukację kulturalną z edukacją przyrodniczą poprzez twórczą współpracę Nadleśnictwa w Kłodawie z Muzeum Lubuskim. 
Wspomnienie o Włodzimierzu Korsaku w "Korsakówce", opowiada nadleśniczy Tadeusz Szyszko, Ewa Pawlak dyrektor Muzeum Lubuskiego i ja - wnuczka Korsaka

relacje w Radiogorzów

50. rocznica śmierci Włodzimierza Korsaka, filmik Janka z 22.IX.2023

Chciałabym, w imieniu całej rodziny, serdecznie podziękować wszystkim, którzy tak pięknie pielęgnują pamięć o Włodzimierzu Korsaku. W szczególności dyrekcji Lasów Państwowych, Nadleśnictwu Kłodawa, dyrekcji i pracownikom Muzeum Lubuskiego w Gorzowie Wielkopolskim im. Jana Dekerta, dyrekcji i pracownikom Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki im. Zbigniewa Herberta w Gorzowie Wlkp. i wszystkim pozostałym osobom, pasjonatom myślistwa i ochrony przyrody. Wasze instytucje już 50 lat czynią starania, aby pamięć o Włodzimierzu Korsaku nie zniknęła z mapy Polski. Wszystkie Wasze podejmowane inicjatywy były zawsze na wysokim poziomie i przygotowywane z wielką starannością. Dają nam poczucie, jak ważną osobą dla Gorzowa i całego województwa lubuskiego był i nadal jest Włodzimierz Korsak. Jesteśmy wdzięczni za każdą okazaną życzliwość i szacunek.
Wszystkim odwiedzającym „Korsakówkę”, życzymy dobrych i szczęśliwych dróg, którym zawsze bliska jest przyroda, którzy chcą stawić czoła przyrodzie, docenić ją. Którzy chcą spędzać czas z dala od ludzkich osiedli, w leśnej ciszy i leśnym powietrzu. Niech wędrują lubuskimi ścieżkami, przypominając sobie czasami starszego pana z laseczką, który potrafił opowiadać cudowne gawędy o przyrodzie, pisać książki ukazujące jej piękno i tajemnice.
Włodzimierz Korsak był człowiekiem skromnym, nie lubiącym mówić o sobie, czy walczyć o uznanie i przywileje. Nie mówił dużo o swojej twórczości literackiej. Pasją i radością Jego życia było myślistwo i piękno przyrody. Z latami wrażliwość na piękno zaczęła dominować. Coraz częściej zamiast strzelby używał aparatu fotograficznego. W mieszkaniu nie było trofeów myśliwskich, rogów jeleni itp. (Pamiętam tylko skórę wilka). Miał przy swoim zegarku specjalny breloczek. Był to oprawiony w srebro pazur pierwszego upolowanego niedźwiedzia, a z drugiej strony pazur ustrzelonego pierwszego tygrysa.
Bardzo dobrze czuł się wśród młodzieży, cieszył się dużym szacunkiem i popularnością. Umiał całymi godzinami opowiadać o tajemnicach lasów. Prawie 1/3 swojego życia spędził w Gorzowie. Znalazł tu na Ziemi Lubuskiej bogatej w wielkie lasy i liczne jeziora, oraz rozlewiska Warty i Noteci, możliwość realizowania pasji swojego życia, wędrówek bezdrożami na spotkanie z leśną przygodą i przyrodą.


Miłował lasy i jak mówił: „Kto pokocha przyrodę, ten nigdy nie będzie nienawidził człowieka”.

Był prekursorem współczesnej ochrony przyrody. Dla nas na zawsze pozostanie kochanym Dziadziusiem Korsakiem, który pokochał Gorzów i całą ziemię lubuską.

Zakończę cytatem znalezionym w pamiętnikach Felicji (żony Włodzimierza):
"Wspomnienia to cicha nuta, wyjęta z tonów przeszłości.
Wspomnienia to nić wysnuta ze złotej przędzy młodości".

Szczególnie serdeczne podziękowania kieruję dla pani Moniki Kowalskiej, która była „dobrym duchem” całego spotkania, która zadbała o nasze wygody i sprawiła, że pobyt w Gorzowie będzie zawsze przez nas mile wspominany. Jest ona nie tylko kierownikiem filii Zespołu Willowo-Ogrodowego Muzeum Lubuskiego, ale również od lat zajmuje się „korsakianami”, czyli pamiątkami rodziny Korsaków. A robi to bardzo fachowo i starannie. Całe szczęście, że takich osób w środowisku gorzowskim jest więcej. Dzięki takim ludziom DRZEWO Włodzimierza jest ciągle żywe.
DZIĘKUJEMY!



sobota, 9 września 2023

POWRÓT DO KORZENI

W tym roku mija 50 lat odkąd znalazłam się w Bydgoszczy, rozpoczynając studia i działalność na niwie kultury. Można więc chyba nieskromnie stwierdzić, że jestem animatorką kultury z 50. letnim stażem. 
Początkowa była to praca w Wojewódzkim Ośrodku Kultury (zaraz po studiach), później bardziej wolontariat. Działałam wśród osób z niepełnosprawnością wzrokową (20 lat) i w szeregach Związku Harcerstwa Polskiego (10 lat w Żninie), obecnie w Bydgoszczy, w Referacie Starszyzny i Seniorów Chorągwi Kujawsko-Pomorskiej ZHP.

20 lat aktywnie działam w środowisku literackim, początkowo zapraszając twórców do PZN (konkursy recytatorskie, warsztaty literackie, spotkania autorskie, Bydgoski Trójkąt Literacki, Święto słowa, Światowy Dzień Poezji), później realizując swoje własne projekty, których udało mi się zrealizować 10 i dalej kontynuować (od 2017 roku).

Dokumentacja mojej działalności (głównie literackiej od 2003 r.) zawarta jest w 5 fotokronikach z różnymi wpisami, opisami i fotografiami. Relacje ze spotkań autorskich dokumentowane są na kanale YouTube i na moim blogu (od 2010 r. http://lena-skonieczka.blogspot.com)

Jestem autorką 16 własnych publikacji, w tym 10 tomików poetyckich. Jako redaktorka przygotowałam do publikacji 27 wydawnictw. 

Swoje publikacje staram się przygotowywać również w formie audiobooków (z myślą o osobach z problemami wzrokowymi). Wydałam ich 8, w tym słuchowisko w Radio PIK „Nie widzisz, że nie widzę”.

Jesienią 2023 rozpoczynam kolejny (jubileuszowy) projekt:

10. „Moje decennia”, czyli 50 lat mojej twórczej aktywności w Bydgoszczy (1973-2023)

a dotychczasowe to:

9. „Żywe drzewo Włodzimierza” 2023, przypomnienie twórczości Włodzimierza Korsaka w 50. rocznicę Jego śmierci, opracowanie pamiętników Emilii Sołtan – naszej prababki z XIX i początków XX wieku)

8. „Tobie Wando” 2022 (podsumowanie pięciu lat wspomnień, przekazanie materiałów do powstającej publikacji o Wandzie na Uniwersytecie Białostockim) dr. Marcie Kowerko-Urbańczyk

7. „Bydgoskie Środy Literackie” jako interdyscyplinarne spotkania bydgoskich twórców (na wzór Wileńskich), w których Wanda Dobaczewska żywo uczestniczyła (prowadzenie spotkań w 2021, od 2022 prowadzi Alina Rzepecka)

6. Zainicjowanie: Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. Wandy Dobaczewskiej „Na chwałę słońca”, który od 2020 organizowany jest przez WiMBP (3 edycje) i almanachy pokonkursowe. (przewod. Jury w dwóch edycjach)

 5. „Z Wilna do Żnina” 2020-2022 (przygotowanie reprintu 100. letniego tomiku wierszy Wandy Dobaczewskiej „Na chwałę słońca” (z 1920) i „Naszej doli” (1932) opracowanie wspomnień o Włodzimierze Dobaczewskiej (wileńskiej harcerce) „Druhna Włodka, Włodzimiera” (2021), współpraca z wydawnictwami i wznowienie dwóch powieści Wandy Dobaczewskiej „Kobiety z Ravensbruck” z 1946 roku i „Społeczeństwo nie z tej ziemi z 1979 roku

4. „Harcerski Przetrwalnik” 2019-2020 – zaangażowanie się w pracę Referatu Starszyzny i Seniorów w Chorągwi Kujawsko-Pomorskiej ZHP, (wirtualne spotkania i zbiórki, w czasie „izolacji pandemicznej”, wydanie publikacji „Jak pokochałem niewidomych”, warsztaty literackie, fotokroniki itp.), organizacja spotkań (złazów) z seniorami-harcerzami;

3. „Letni Salon Poetycki” 2019-2023 - to spotkania z poetami na tarasie słów, które organizuję już piąty sezon letni, a początkiem była moja rekonwalescencja po połamaniach, gdzie byłam trochę unieruchomiona;

2. „Żywe drzewo na stulecie Niepodległości” 2018 (cykl spotkań z twórczością babci i wnuczki, Międzynarodowe Spotkania Poetyckie – Maj nad Wilią, podsumowanie projektu w Ostromecku dużą imprezą „Magia Wilna”;

1. „Pokochały Pałuki” 2017 - Był to pierwszy projekt, gdzie po wstąpieniu w szeregi Związku Literatów Polskich zaczęłam wspominać swoją babkę Wandę Niedziałkowską-Dobaczewską, która również była członkinią tego stowarzyszenia już w 1927 w Wilnie. Powstała z tego publikacja „Wiersze z żywego drzewa” I. wyd. 2017, II. wyd. 2018


środa, 6 września 2023

LETNIE SALONY POETYCKIE 2023

Podsumowując letni sezon poetycki, muszę przyznać, że jestem zadowolona. Udało mi się zorganizować pięć spotkań w moim Letnim Salonie Poetyckim, w którym uczestniczyło kilkadziesiąt osób i 10 literatów (poetów) zaprezentowało swoje utwory. Uważam ten sezon za szczególnie udany, tym bardziej że już piąty rok organizuję tego typu letnie spotkania i cieszą się one zainteresowaniem. Był to swego rodzaju mały jubileusz.

Kilka zdań o naszych sierpniowych spotkaniach:
31 sierpnia mieliśmy ostatnie spotkanie w Letnim Salonie Poetyckim. Odbyło się w słonecznym, choć mocno deszczowym klimacie. Dlatego pod dachem. Czytaliśmy utwory Aleksandra Fredry. Jego bajki, fraszki, wiersze i różne myśli, które aktualne są do dnia dzisiejszego. Dlaczego właśnie Jego? Ponieważ w tym roku obchodzimy 230 rocznicę urodzin tego wybitnego polskiego komediopisarza. Był on również poetą, pamiętnikarzem i żołnierzem kampanii napoleońskich. Podczas spotkania nie zabrakło oczywiście czasu na czytanie własnej twórczości, co zawsze ma miejsce na spotkaniach. Tym razem mile zaskoczyła nas Mirka Makowska swoimi krótkimi opowiadaniami, brawo! Sezon 2023 uważam za zamknięty! Czekamy do następnego lata w kwiecistym nastroju.

24 sierpnia w Letnim Salonie Poetyckim nie mogło zabraknąć wspomnień o Wandzie. W 131 urodziny wspominaliśmy pokłosie Jej twórczości. Jednym z nich stały się Bydgoskie Środy Literackie, organizowane co miesiąc przez Wojewódzką i Miejską Bibliotekę Publiczną w Bydgoszczy. Przy oryginalnej maszynie do pisania Wandy, w letniej scenerii wśród książek i kwiatów, spotkali się bohaterowie pierwszej Bydgoskiej Środy Literackiej. Wspominali co nowego udało im się stworzyć od tamtego czasu. Miłym akcentem była muzyka, która zabrzmiała z gitary "Marcysia" i niezastąpionych skrzypiec Світлана Побережнюк. 

Dziękuję wszystkim, którzy znaleźli czas w te czwartkowe popołudnie.
Jest już filmik z tego spotkania w Letnim Salonie Poetyckim z 24 sierpnia.

Jest też gotowy, do obejrzenia filmik ze spotkania 17 sierpnia w Letnim Salonie Poetyckim, gdzie wspominaliśmy twórczość Wojtka Banacha. Dziękuję wszystkim, którzy uczestniczyli w spotkaniu i czytali Jego utwory.



Warto jeszcze wspomnieć o spotkaniu 3 sierpnia 
z Tadeuszem Oszubskim i 1 sierpnia, już tradycyjnie z harcerkami, wspominające Powstanie Warszawskie i twórców z tego okresu. Ale o tym pisałam już w poprzednich wpisach. Więc tylko tak, dla przypomnienia:



poniedziałek, 4 września 2023

Zaczął się wrzesień

Tak, zaczął się wrzesień, jednak jeszcze trochę wakacyjnych wspomnień, ponieważ wszystko pędzi w przyspieszonym tempie i nie mogę nadążyć z pisaniem. Były jeszcze dwa spotkania w Letnim Salonie Poetyckim, harcerski Złaz na Pałukach i jeszcze kilka drobnych wyjazdów i odwiedzin. Jednym słowem dalszy ciąg "gorącego lata".




HARCERSKI ZŁAZ NA PAŁUKACH

29/30 sierpnia - Dwa dni i tyle się działo! 

Pierwszy dzień „mundurowy” bardzo uroczysty, rozpoczęty na szubińskim Rynku apelem z włodarzami, odśpiewaniem harcerskiego hymnu i wręczeniem odznaczeń, podziękowań. Jednym słowem część oficjalna z władzami powiatu, instytucji kultury, komendą naszej Chorągwi i kierownikiem Referatu Seniorów Głównej Kwatery. Potem przemarsz do Muzeum Ziemi Szubińskiej, gdzie ugoszczono nas prawie po królewsku, dzięki sponsorom wyszukanym przez dh. Terenię. Tam chwila odpoczynku i ruszenie na turystyczne szlaki z dyr. Muzeum, która pięknie nas wprowadziła w historię Szubina, prowadząc starymi uliczkami na ruiny zamku i opowiadając o Sędziwoju Pałuka. Całość zakończona uroczystym odsłonięciem pamiątkowej tablicy na budynku wybudowanym przez harcerzy, gdzie kiedyś mieścił się Dom Harcerza a obecnie Dom Aktywizacji Seniorów.

Po tej pierwszej dawce emocji przejechaliśmy lasami do harcerskiego ośrodka Hufca „Pałuki’, czyli Smerzyna. Tam po zakwaterowaniu w domkach Zucha i Harcerza, po wyśmienitej obiadokolacji, spotkaliśmy się z samym szefem Amatorskiego Centrum Astronomicznego w Niedźwiadach. Było to bardzo ciekawe spotkanie z pokazem slajdów i opowiadaniami nie tylko o Koperniku, ale również o ostatnich osiągnieciach w dziedzinie astronomii. Było to też piękne zwieńczenie naszej drogi do Koperniki „Via ad Copernicum”, którą podążaliśmy przez ostatnie sześć miesięcy i której finał zaplanowaliśmy właśnie na to spotkanie. Przygotowana została specjalna wystawa, gdzie komendanci poszczególnych Kręgów mogli zaprezentować pracę poszczególnych zespołów, które włączyły się w ten projekt. Wyniki przeszły nasze oczekiwania. Były to całe albumy przygotowane i opracowane przez poszczególnych instruktorów. Wszystkie te prace zostały przekazane do Komendy Chorągwi zaraz po zakończeniu Złazu a zaangażowanych było kilkudziesięciu instruktorów. Prawdziwie zbiorowa praca.
Można powiedzieć, że dosięgłyśmy gwiazd w naszej "Via ad Copernicum". Osiem Kręgów złożyło raporty z realizacji zadania (i to jakie raporty!). Ognisko z młodymi, pałuckimi harcerzami, którzy urzekli nas śpiewem i humorem. Gawęda o perełkach regionu upewniła nas, że trafiliśmy we właściwe miejsca. Okrzyki: Pałuki - warto, Pałuki - warto, PAŁUKI WARTO ZWIEDZAĆ! wprowadzone w czyn zostawiły wspaniałe wspomnienia: gościnnego Szubina, Smerzyna, Żnina i Biskupina. Dziękujemy wszystkim, którzy dołożyli swoje cegiełki pozytywnej energii. No, a przede wszystkim druhnie Teresa Foigt i Halina Krystowczyk, które były głównymi organizatorkami IX Złazu Seniorów Chorągwi Kujawsko-Pomorskiej ZHP. Mnie przypadło w udziale zorganizowanie i poprowadzenie ogniska. Myślę, że wszyscy byli zadowoleni.



Na zakończenie dnia czekało nas jeszcze harcerskie ognisko wspólne z harcerzami Hufca Pałuki. Wszystko przebiegło sprawnie (zgodnie z przygotowanym przeze mnie scenariuszem) i w prawdziwie harcerskiej atmosferze z harcerskimi śpiewami, okrzykami, gdzie strażnik ognia spisał się na medal i ciekawa gawęda zainteresowała wszystkich do dalszego zwiedzanie Pałuk, które miało nastąpić od samego rana. Dlatego, krótkie spotkanie wspominające poprzednie złazy i harcerskie śpiewy ucichły wraz z ciszą nocną. Podobno zaraz po godz. 22:00 Trudno mi to potwierdzić, ponieważ sama usnęłam przykładając tylko głowę do poduszki.

Nazajutrz czekał nas Żnin i Biskupin z dodatkową atrakcją (rejsem po jeziorze). W Żninie pozwoliłam sobie na sentymentalny spacer, pokazując zaprzyjaźnionym druhnom nie tylko Basztę i Muzeum, ale także moje Liceum, które kończyłam równo 50 lat temu i bibliotekę, z którą przez lata świetnie mi się współpracowało. Spacer alejkami parku nad jeziorem i randka z „trzema wielkimi panami” jak to orzekły moje druhenki, zostaną im w pamięci i będą przypominały Żnin. Tymi „wielkimi panami” to oczywiście byli bracia Śniadeccy i Fryderyk Chopin spotkany w parku, którego uwieczniły sobie na wspólnym zdjęciu. Po powrocie do Smerzyna, pozostał nam jeszcze wspólny Apel i uroczyste zakończenie IX Chorągwianego Złazu Seniorów ZHP. Pozostały wspomnienia i trochę trema, by kolejny jubileuszowy, bo X Złaz, był równie atrakcyjny i udany jak miniony. Dlatego już musimy barć się do pracy i rozpocząć przygotowania.