ANDRZEJKI, czyli zakończenie listopada

Dzisiaj w Andrzejkowy wieczór złożyliśmy życzenia wszystkim znajomym Andrzejom, Andrzejkom i Jędrzejom. Jest to też wieczór bardzo ważny dla naszych piłkarzy – rozstrzygają się ich losy w Katarze – bardzo ważny mecz!

Jest też czas by podsumować mijający miesiąc, w którym się sporo działo. Przytoczę tylko te najważniejsze wspomnienia.

Listopad zaczął się jak zwykle od odwiedzenia bliskich 1 i 2 listopada, którzy odeszli do „lepszego świata”. Byliśmy w Żninie i na bydgoskich cmentarzach, gdzie mogliśmy zapalić znicze i zostawić chryzantemy wyhodowane w naszej szklarence. Białe chryzantemy udały się Jankowi i jeszcze udekorowały nasz ogródek.5 listopada rozpoczął się XLI Tydzień Kultury Chrześcijańskiej, o którym już pisałam. Po uroczystościach, gdzie przyznano mi tytuł „Twórca kultury 2022” uczestniczyłam jeszcze w koncercie (6 grudnia), w bardzo ciekawym spotkaniu w WiMBP o Wybickim i KIKu.

9 listopada odwiedził nas Rysiu z Hazel i pobyli całe 6 dni. Bardzo mile spędziliśmy ten czas: na pogawędkach, uroczystościach 11 listopada, pięknym koncercie „Ziemi Bydgoskiej” i wyjeździe do Biskupina. Zosia oprowadziła nas po mocno „wyludnionym” kompleksie archeologicznym. Sporo informacji i ciekawostek mogliśmy poznać, których nie zawsze można usłyszeć od przewodników. Wyjazd zakończyliśmy rodzinnym obiadem w żnińskiej „Parkowej”, gdzie rok temu mieliśmy „rodzinny zjazd”.

Z harcerskich spotkań to oczywiście, już tradycyjnie, zbiórka przy Barciszewskim (11 listopada) i przy Farze ze wspólnym przemarszem na Plac Wolności, 12 listopada żegnaliśmy dh. Irenę i 18 listopada wspólny wyjazd do Ostromecka. Zwiedzanie Starego i Nowego Pałacu, harcerskie śpiewania i gęsina na zakończenie. 

 Z literackich spotkań to: Zaduszki Literackie w ARCE (7 listopada), Spotkanie w ramach Dyskusyjnego Klubu Książki (8 listopada), Bydgoska Środa Literacka (9 listopada), wykład na UTW w Żninie (15XI), Jesienne poetyckie zamyślenie w bibliotece na Dworcowej (17XI) i spotkanie z DIAK DB nt. „Mój twórczy wkład w kulturę chrześcijańską” (28XI) i na koniec jubileusz 10-lecia „Galimatiasu” w Kino-teatrze na Dwernickiego (29XI). Prawie codziennie „coś” się działo. Ruszyłam ostro, jeszcze grudzień i znowu zwolnię tempo. Muszę więcej pisać. 

No i spacery, spacery, spacery, które dzięki Helenie mam prawie codziennie. Jest to wspaniała rehabilitacja, ćwiczenia mięśni i dotlenianie się w naszym parku „Nad kanałem”. Mam już cały komplet zdjęć „w różnych porach roku”

Dobrze, że w tym roku udało nam się również w listopadzie (19 i 20XI), odwiedzić Gorzów Wlkp. i zapalić światełka na grobach dziadków. Kazik zdecydował się na jazdę w iście zimowych warunkach, które trwały dokładnie dwa dni naszej podróży, później już zrobiło się cieplej.

 

ADWENT

Mój wieniec adwentowy

W tym roku początek adwentu – okresu oczekiwania na Narodzenie Boga – przypada 27 listopada. Jest to również początek roku liturgicznego w Kościele. Adwent zaczyna się w czwartą niedzielę poprzedzającą święto Bożego Narodzenia i trwa do wieczora 24 grudnia.

Na adwent składają się cztery niedziele adwentowe. Symbolizują je cztery świece, które kolejno zapalane są w każdą niedzielę adwentu przy ołtarzach w kościołach.

Każda ze świec ma swoją nazwę. Zapalana w pierwszą niedzielę adwentu nazywa się Świecą Proroka (Świeca Nadziei) i symbolizuje proroków, którzy zapowiedzieli przyjście Mesjasza.

Świeca zapalana w drugą niedzielę adwentu to Świeca Betlejem (Świeca Pokoju) – na pamiątkę miejsca, w którym narodził się Jezus.

Świeca Pasterzy (Świeca Radości) zapalana jest w trzecią niedzielę. Przypomina pasterzy, którzy jako pierwsi ujrzeli Jezusa i ogłosili światu radosną nowinę.

Ostatnia świeca, zapalana w czwartą niedzielę adwentu, nazywa się Święcą Aniołów (Świeca Miłości). Symbolizuje ona aniołów, którzy objawili się pasterzom w grocie betlejemskiej, ogłaszając im narodziny Dzieciątka Jezus.

Świece adwentowe symbolizują zbliżanie się do prawdziwej światłości, czyli do Jezusa Chrystusa. Zapalane są również na wieńcach adwentowych w domach.

Adwent ma charakter refleksyjny, ale nie pokutny w takim wymiarze jak Wielki Post. To czas, w którym mamy uświadomić sobie, że oczekujemy na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Dla chrześcijan to radosny czas przygotowania na przyjście Pana.

Tradycją w Kościele katolickim są odprawiane w tym okresie o świcie msze, zwane roratami. Są to msze ku czci Maryi Panny, na pamiątkę tego, że przyjęła nowinę od archanioła Gabriela, zwiastującego, iż zostanie Matką Syna Bożego.

Jesienne spotkanie

 

JESIENNE ZAMYŚLENIE w Bibliotece Śródmieście przy ul. Dworcowej w Bydgoszczy. Udostępnione od WIERNEJ miłośniczki poezji i muzyki, która ma świetne OKO dla uchwycenia chwili. Dziękuję wszystkim za "Jesienne zamyślenie".

Dziś Biblioteka otworzyła swój książkowy zakątek, aby wśród poezji i muzyki pięknie w nim rozgościło się ZAMYŚLENIE
Co jakiś czas potrzebujemy zatrzymania się, pozostawienia codzienności w tyle, potrzeba nam chwili na zadumę i refleksję...
Dziś wieczorem był ten czas... poezja bydgoskich Poetów i muzyka płynąca spod smyczka Switłany. Jestem Wam Kochani bardzo wdzięczna za to wyjątkowe, niepowtarzalne i wzruszające spotkanie

Natomiast Biblioteka na swojej stronie napisała:

Jeszcze jesteśmy pod wrażeniem wczorajszego wieczoru, który rozjaśnił listopadowy wieczór. Serdecznie dziękujemy artystom i wszystkim zgromadzonym gościom za stworzenie niepowtarzalnego klimatu.
Czujemy ogromny niedosyt i mamy nadzieję na kolejne równie udane spotkania.

Janek przygotował już filmik z naszego spotkania:
https://www.youtube.com/watch?v=LV7uTo03Ipw

Byłam w moim rodzinnym Żninie!

Wczorajszym popołudniem w sali Żnińskiego Domu Kultury zebrało się blisko 70 osób, aby posłuchać historii dotyczącej twórczości Wandy i mojej. Tym razem nie była to poezja a wspomnienia i prezentacja publikacji "Babci i wnuczki", które ukazały się w nowym stuleciu (XXI w).

Bardzo miłe spotkanie w ramach UTW i jak zwykle, zabrakło czasu na wszystkie wspomnienia, szczególnie z okresu żnińskiego. Słuchaczkami wykładu były m.in. panie, które pamiętały jeszcze Wandę i jej twórczość. Spotkałam kilku swoich znajomych (ze szkolnej ławy), co było bardzo sympatyczne. 

Zasugerowałam, że warto byłoby jeszcze raz się spotkać i ponagrywać wspomnienia mieszkańców Żnina, a także zaprezentować chociaż fragmenty twórczości poetyckiej Wandy Niedziałkowskiej-Dobaczewskiej z okresu wileńskiego i mojej z okresu żnińskiego. Niestety nakład „Wierszy z żywego drzewa” został już całkowicie wyczerpany. Pozostały więc tylko słowa poezji zapisane w mojej pamięci, z którymi zawsze chętnie się dzielę.

 

Smutny dzień

Dzisiaj pożegnałyśmy naszą druhnę Irenkę. Pogrzeb odbył się w Bydgoszczy na ul. Lotników, stawiłyśmy się dość licznie, była nas 14. Smutne pożegnanie, dla mnie był to pierwszy pogrzeb z naszego Instruktorskiego Kręgu Seniorek. Nie zabrakło również środowiska osób niewidomych, gdzie jak się okazała Irena była przez wiele lat nauczycielką.  Cześć Jej pamięci!

Rozpoczął się XLI Tydzień Kultury Chrześcijańskiej w Bydgoszczy

Dzisiaj, podczas inauguracji Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej w Bydgoszczy spotkała mnie miła niespodzianka, duże przeżycie i zaskoczenie. Zostałam nagrodzona przez JE ks. biskupa Krzysztofa Włodarczyka.

 

Inspiracją dla organizatorów TKCh stały się słowa Jana Pawła II, wypowiedziane przez niego 2 czerwca 1980 roku w siedzibie UNESCO w Paryżu: „Człowiek żyje prawdziwie ludzkim życiem dzięki kulturze”.

„Żyjemy w czasach, kiedy kultura odcina się od kultu” – mówił w Katedrze św. Marcina i Mikołaja bp Krzysztof Włodarczyk podczas inauguracji Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej. Po Eucharystii ks. prałat Józef Kubalewski odczytał Uchwałę Kapituły Medalu „Za twórczy wkład w kulturę chrześcijańską”. Laureaci zostali wyłonieni w drodze tajnego głosowania.

Wszyscy nagrodzeni i prowadzący spotkania w ramach TKCh, zostali dodatkowo zaproszeni do Kurii na uroczysty poczęstunek. Miałam przyjemność zaprezentować tam wiersz mojej Babuni Wandy „Do Matki Boskiej Ostrobramskiej” i opowiedzieć o swoim ostatnim zbiorze wierszy „W wigilijny wieczór”.

Bardzo uroczyste spotkanie, miła atmosfera i ciekawe dyskusje wybitnych osobowości. Czułam się zaszczycona tym zaproszeniem. Serdecznie podziękowałam za odznaczenie, mając trochę wątpliwości, czy w pełni na nie zasługuję.

Program tegorocznych DKCh jest tak bogaty, że nie uda uczestniczyć we wszystkich spotkaniach. Potrzebny jest wybór i pogodzenie czasu przeznaczonego dla rodziny i dla innych obowiązków – a raczej przyjemności, ponieważ spodziewam się gości. I to jakich gości!