Światowy Dzień Książki i praw autorskich

 

Jeszcze jedno zdjęcie, gdzie?

Wśród książek oczywiście!

Przypomniał mi się mój wiersz z tomiku "Słowa - moje światło", który ukazał się w 2012 roku

KSIĄŻKA
Skrywa
tajemnicę życia
szeleści wspomnieniami
i marzeniami

Misternie oprawiona
zszyta,
by nie rozsypała się
historia

Przegrywa z czasem
ulatując
w wirtualną
przestrzeń

Klikająca myszka
prowadzi
perspektywicznymi skrótami
po kolejnych stronach

Wyobraźnia karmiona
witrynami i sms-ami
nie ma apetytu
na książkę

WIOSENNE MIGOTANIE SŁOWEM

Kilka moich refleksji ze spotkania w Bibliotece Śródmieście w Bydgoszczy

Co prawda dwa dni wcześniej, ponieważ 21 kwietnia, a nie 23 kwietnia miałam zaplanowane swoje spotkanie „Wiosenne migotanie słowa”. Ostatnio nie mam zbyt dużo spotkań (trzeba poprawić się kondycyjnie), ale te które mam staram się przygotować z przemyślanym scenariuszem.

Był więc Światowy Dzień Poezji, czyli POEZJA NA LEŚNYM, a wczoraj gościłam w ŚRÓDMIEŚCIU z myślą o zbliżającym się Światowym Dniu Książki i Praw Autorskich.

Historycznie, idea święta książki ma swój początek w Katalonii i sięga roku 1930. Data obchodów – 23 kwietnia – związana jest z rocznicą urodzin lub śmierci kilku wielkich pisarzy: Szekspira, Cervantesa, Druona i Nabokova. 

Tradycyjnie dzień ten poświęcony jest promocji literatury i czytelnictwa, a także problematyki związanej z ochroną praw autorskich. Co roku staje się okazją do dyskusji na temat roli książki jako źródła wartości i wiedzy oraz narzędzia dialogu. Dla większości ludzi jest to po prostu święto promujące radość obcowania z książką i z czytania.

Dlatego miło było mi gościć wśród książek (w bibliotece) osoby rozmiłowane w czytaniu. Swoje wiersze (trochę już tradycyjnie) rozwiesiłam na linkach (jak pranie), gdzie każdy mógł podejść, poczytać i wybrać dla siebie jakiś tekst. Wiersze szybko zniknęły, znalazły swoich czytelników. Tak więc każdy miał okazję przeczytać któryś z wierszy tematycznie związanych z wiosną, które wybrałam ze wszystkich moich dotychczasowych tomików. Miło było posłuchać różnej interpretacji swoich utworów. Było to dla mnie kolejne, ciekawe doświadczenie.

Był to także dzień, podczas którego zaplanowałam rozpoczęcie swojego kolejnego projektu literackiego „Żywe drzewo Włodzimierza”. Musiałam więc wspomnieć o Włodzimierzu Korsaku, przeczytać również kilka jego wierszy i trochę zainteresować jego twórczością. Na ile mi się to wszystko udało – czas pokaże. Podarowałam bibliotece jeden egzemplarz „Piękna w lesie”. Książki, którą Włodzimierz Korsak pozostawił w zielonogórskiej bibliotece, w rękopisie i nie zdążył jej wydać. Wydała to WiMBP im. Z. Herberta w Gorzowie Wielkopolskim i Klub Kolekcjonera i Kultury Łowieckiej przy PZŁ Oddział gorzowski im. Włodzimierza Korsaka w 2019 roku.

Całość spotkania wzbogaciła muzyka w wykonaniu Swietłany Pobereżnik, która zawsze przy pomocy skrzypiec uderza w najczulsze struny. Były więc momenty całkowitej ciszy i pełnego zasłuchania w „Wiosenne migotanie nie tylko słowem ale i muzyką”. Nad całością spotkania czuwała pani Danuta Szłapińska, która z uśmiechem ale konkretnie zadawała pytania, łączyła słowa z muzyką i stworzyła w swojej książnicy niepowtarzalny klimat. Zapamiętam to spotkanie, jako jedne z bardziej udanych. Zważywszy na fakt, że był to pierwszy, prawdziwie wiosenny i ciepły dzień, gdzie większość ludzi ruszyła na łono przyrody – frekwencja na spotkaniu była zadawalająca.

Dla mnie zawsze najprzyjemniejsze są chwile po spotkaniu, gdzie rozmowy, dyskusje i wspomnienia zatrzymują ludzi i jak stwierdziła nie tylko sama organizatorka, było „za mało i za krótko”.

 

MÓJ KRÓTKI BIOGRAM

Miałam przygotować swój biogram na 1000 znaków. Nie było to łatwe zadanie, ponieważ zdałam sobie wtedy sprawę, że wszystko jest dla mnie ważne. I to, że od 50 lat jestem instruktorką ZHP i jednocześnie animatorką kultury, i to, że właśnie minęło 45lat, gdy skończyłam studia i rozpoczęłam pracę w Wojewódzkim Domu Kultury w Bydgoszczy. Czy to, że od 35 lat jestem członkiem Esperanta Asocio w Rotterdamie i dzięki temu uczestniczyłam w trzynastu Międzynarodowych Kongresach w różnych krajach? Czy może to, że od 25 lat mam poważne problemy ze wzrokiem i przynależę do Polskiego Związku Niewidomych, gdzie przez 20 lat aktywnie uczestniczyłam w działalności kulturalnej Okręgu Kujawsko-Pomorskiego PZN?

Najważniejsze jednak okazały się dla mnie te ostatnie dekady, które dały mi pełnię realizacji moich pasji i głównych zainteresowań, a mianowicie: debiut literacki w 2007 r. i literacka działalność, którą mogę "uprawiać" od "formalnego uprawomocnienia", czyli od 2017 r. (członkostwa w ZLP). W tym samym (2017) zdobyłam najwyższy stopień instruktorski w ZHP, czyli harcmistrza. W 2019  r. mój biogram ukazał się w Encyklopedii Osobistości Rzeczypospolitej Polskiej (5. edition) i w Krótkiej historii literatury w Bydgoszczy, Stefana Pastuszewskiego, Bydgoszcz2020, s. 356.
Dużo faktycznie działo się i dzieje w moim życiu. Mam za co być wdzięczna losowi.

I tak powstało 1000 znaków:

Helena Skonieczka - poetka, eseistka i animatorka kultury. Literacko zadebiutowała w 2007 r. tomikiem wierszy "Czułe spojrzenia" (w Kielcach). Dotychczas opublikowała dziesięć tomików poetyckich: "Odcienie świata" (2010), "Ślad niewidomego przyjaciela" (2011, 2012), "Słowa – moje światło" (2012), "Pod skrzydłami Rafała Archanioła" (2013), "Bramy do jutra" (2014), "Przedranne sny" (2016), "Wiersze z żywego drzewa" (2017, 2018), "Z harcerską krajką" (2019) "Migotanie słowa" (2021), 'W wigilijny wieczór" (2022). Swoje utwory publikuje pod nazwiskiem Helena Dobaczewska-Skonieczka, prezentowała je m.in. w Anglii, Holandii, na Litwie, Islandii i we Francji, Portugalii. Od 2017 r, zrzeszona jest w Związku Literatów Polskich. Redaktorka ponad dwudziestu wydawnictw Polskiego Związku Niewidomych w Okręgu Kujawsko-Pomorskim, zrealizowała ponad sto autorskich projektów artystycznych i literackich w tym środowisku, do którego należy od 1997 r. jako osoba niedowidząca. Jako animator kultury aktywnie działa już od 50 lat.

Wielkanoc 2023

Niech ten wielkanocny czas będzie czasem wypoczynku ale i czasem wiary, nadziei i miłości. Tyle ostatnio się działo, ale dzisiaj trzeba zwolnić. Czas Wielkiego Tygodnia i święto Paschy. 

WIELKANOC

Święto Paschy 

wciąż napełnia nas radością 

budzi się nadzieja

wraz ze Zmartwychwstałym 

Rozjaśnia się 

tunel zwątpienia 

a na drogowskazie życia 

widać jasną drogę 

Za nami Gorzkie Żale 

i Droga Krzyżowa 

przed nami pokora 

i chęć bycia lepszym 

Rozpostartymi ramionami 

Krzyż woła nas do siebie 

przytula i wskazuje 

drogę ku wieczności

            HS    

A jeszcze nie podsumowałam marca.