Nie mogłam pojechać do Warszawy, jednak uczestniczyłam w pożegnaniu córki naszego bliskiego znajomego, który (podobnie jak moja Ciocia Dosia) działa od wielu lat w KIKu. Smutno, kiedy rodzice żegnają dzieci. Ciocia pochowała dwie swoje córki (Małgosię i Kasię). Mam nadzieję, że dzisiaj (chociaż na pewien czas) zakończył się ten smutny okres pożegnań. Zanurzając się w modlitwie i wspomnieniach łączyłam się również ze swoją warszawską rodziną i moim bratem. Kilka przemyśleń dotarło do mnie z pełną wyrazistością.
Śmierć to temat niezbyt przyjemny, dla wielu z nas straszny, okrutny, a dla innych tajemniczy i intrygujący. Jakbyśmy jednak śmierci nie postrzegali i jak bardzo byśmy chcieli o niej nie myśleć, jest ona wpisana w nasze życie, czy jako strata osób bliskich, przyjaciół, znajomych czy finalnie nasza własna.
Śmierć dla każdego z nas oznacza coś innego. Pamiętajmy jednak, że każda śmierć jest końcem życia: tej jednej osoby, a świat istnieje dalej - już inny, bo bez tej osoby.
Przemijamy, wszystko przemija, każdy z nas otrzymał życie, które ma przeżyć jak najlepiej. A co gdy nas zabraknie? Wtedy pozostanie innym pamięć o nas. Póki więc żyjemy, pamiętajmy o bliskich zmarłych, nasza pamięć sprawia, że są oni dalej wśród nas.
Żyjąc z dnia na dzień bardzo często nie doceniamy: wagi jednego dnia, konkretnej chwili. Tak naprawdę jednak każdy dzień, każdy moment jest ważny. To właśnie suma tych momentów jest naszym życiem - historią jedyną w swoim rodzaju, wyjątkową i niepowtarzalną. Doceniajmy więc każdy dzień, starajmy się go przeżyć jak najlepiej. Po pewnym czasie te chwile będą już tylko wspomnieniami.
W codziennym biegu, zajęci rozmaitymi sprawami mamy nadzieję, że jeszcze jest dużo czasu. Że zdążymy spotkać się z Bliskimi, Przyjaciółmi i Znajomymi. Że porozmawiamy, powiemy sobie o ważnych sprawach...
Nadzieja ta jednak czasem zawodzi. Śmierć bywa niekiedy szybsza od naszych planów. Pozostajemy wtedy ze smutkiem, żalem, niewypowiedzianymi słowami albo i bez słów, bo w obliczu śmierci każde słowo jest zbyt małe.
Fot. TB z bydgoskiego KIKu
Przemijamy, wszystko przemija, każdy z nas otrzymał życie, które ma przeżyć jak najlepiej. A co gdy nas zabraknie? Wtedy pozostanie innym pamięć o nas. Póki więc żyjemy, pamiętajmy o bliskich zmarłych, nasza pamięć sprawia, że są oni dalej wśród nas.
Żyjąc z dnia na dzień bardzo często nie doceniamy: wagi jednego dnia, konkretnej chwili. Tak naprawdę jednak każdy dzień, każdy moment jest ważny. To właśnie suma tych momentów jest naszym życiem - historią jedyną w swoim rodzaju, wyjątkową i niepowtarzalną. Doceniajmy więc każdy dzień, starajmy się go przeżyć jak najlepiej. Po pewnym czasie te chwile będą już tylko wspomnieniami.
Nadzieja ta jednak czasem zawodzi. Śmierć bywa niekiedy szybsza od naszych planów. Pozostajemy wtedy ze smutkiem, żalem, niewypowiedzianymi słowami albo i bez słów, bo w obliczu śmierci każde słowo jest zbyt małe.
Fot. TB z bydgoskiego KIKu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz